Na St. Lucia zetten we samen met de Arpeggio zeil richting St. Vincent. Normaal is de Arpeggio ons altijd te snel af, maar als de wind in de buurt van de 20 knopen komt... kunnen we mooie plaatjes maken van hun voorkant.

We liggen 1 nacht in de baai Wallilabou, midden in de filmset van Pirates of the Caribean. Alle gebouwen zijn nep.

Een mooie plek om de film te bekijken die we mee hebben op DVD. Bioscoopje spelen met George en Melanie, compleet met popcorn en M&M's. We zijn allemaal in slaap gevallen.

Daarna door naar Bequia, het eerste eiland van de Grenadines. Tot onze verbazing hebben we een aantal dagen heel veel regen (very unusual weather). We komen eindelijk weer eens toe aan een boek en er wordt uitgebreider gekookt. Zo hebben we een bijna nederlands leventje. We zitten veel binnen en de lectuur gaat zelfs rond met circulatielijst.

Maar ook nu is het geen straf om 's morgens met dit uitzicht op te staan.

We hebben een heerlijk eenvoudig leven. Zelfs om water of diesel hoeven we ons geen zorgen te maken. Er komt gewoon een bootje langszij om de Adagio vol te tanken.

De bootklusjes vormen een leuke aanleiding voor wat meer contact met de lokale bevolking. Wallace verwijst ons door naar Duddley, die neemt ons mee naar Spyro, waardoor we uiteindelijk in de werkplaats van Wilton terechtkomen, die ons probleem (plaatjemetdriegatenvoornieuweankerlierknop) 3 dagen later oplost voor 10 EC (= 3 Euro).

We varen verder zuidwaarts naar Union Island. Een prachtige route tussen mooie kleine eilandjes door. Onze navigatiekennis wordt getest als we om het koraalrif heen moeten varen en blijkbaar is niet iedereen dat goed afgegaan....

Trots laten we heelhuids ons anker vallen voor Clifton. Gelukkig blijkt het stevig te liggen, want we liggen onbeschermd, alleen maar achter een rif. De dagen daarna krijgen we regelmatig meer dan 30 knopen wind. Dit is erg goed voor ons anker-zelfvertrouwen.

Tussen de buien door wordt er lekker gezwommen. Lisanne glijdt van de zwemtrap en komt lelijk op haar plasser terecht. Ze is ontroostbaar, zelfs natte lappen helpen niet. Pas bij de lolly zucht ze opgelucht "Dit is goed!".

Clifton is een leuk plaatsje, met veel vrolijke kleine winkeltjes en een 'echte' Pizza hut.

We verkennen de rest van het kleine eiland, waarbij we met maar liefst achttien mensen in een minibus blijken te passen. In Ashton belanden we per ongeluk in een "preschool". Sem pakt meteen een stoeltje en wil blijven.

We ontmoeten Janti, een antropoloog die de vorming van landen bestudeert. Zijn ultieme project was zelf land te vormen. Hij creëerde zijn eigen Happy Island van grote schelpen en cement. Daar willen we heen natuurlijk.

Op dit mini eiland serveert hij kip, verse vis en kreeft van de BBQ. Zijn zelfgemaakte rumpunch is onovertroffen. Een middagje op Happy Island, daar wordt je erg happy van!

Inmiddels is de Nelson ook gezellig aangesloten. Zodra het weer beter wordt gaan we door naar de Tobago Cays met 3 boten in flottielje.

Na een kort tochtje zijn we bij aankomst op het Horseshoe Reef even sprakeloos. Dit is echt mooier dan een ansichtkaart.

We liggen midden tussen de onbewoonde Bounty eilandjes in een soort mega tropisch zwembad. Hier is verder helemaal niets, maar we hebben alles: elkaar en de boot. We maken onze eigen stroom en aan boord hebben we koude drankjes en lekker eten. We leven op het witte strand en in het lichtblauwe water.

Jeroen neemt de oudste kindjes mee om te gaan schatzoeken en George krijgt iedereen enthousiast voor een BBQ op ons privé strand. Het Robinson Crusoe gevoel is compleet.