Mei - Van British Virgin Islands naar Bermuda (845 mijl; 7,5 dagen)
Vrijdag 6 mei gaan we stevig van start met 20 knopen halve wind en flinke golven. De roti gaat er nog lekker in, maar daarna gaat Ewoud met een pil plat. Gelukkig knapt hij na een flinke slaapkuur weer op. 's Avonds zien we de Arpeggio terug varen, vreemd. Vanwege technische problemen, blijkt later. Hoewel we een ander reisdoel hebben, voelt het raar om zonder hen verder te varen.
Het is hobbelig en zweterig warm met de luiken dicht. We proberen toch te genieten, want 7 knopen per uur schiet lekker op en er is een front voorspeld. 's Nachts is het aardedonker, waardoor elk schapewolkje er heel dreigend uitziet. Steeds denken we het front genaderd te zijn, maar hebben we toch voor niets gereefd. In de verte zien we felle bliksemflitsen, gelukkig zonder donder. De GPS en marifoon liggen in onze kooi van Farraday, de oven.
Het echte front komt pas 's ochtends vroeg: een enorme hoosbui met maar een beetje extra wind. Vaak is de spanning vooraf gelukkig erger dan de ellende zelf. Daarna krijgen we lichte tegenwind. Hoog aan de wind gaan we nog steeds richting Bermuda. We hangen niet al te schuin, het gaat alleen niet hard. Regelmatig moet de motor een tijd aan. Als we het lawaai zat worden zet Ewoud een "dubbele windwaarde kaart" in zodat we weer een stukje kunnen zeilen. Dit valt alles mee.
Tussendoor vieren we moederdag een beetje met zelfgebakken muffins. Jammer dat we nu niet even op de koffie kunnen bij onze eigen moeders.
Bas is de eerste dagen druk met het binnenhalen van weerkaartjes via onze gloednieuwe SSB radio en het luisteren naar Herb; een bekende weerman voor de atlantische trajecten. "Roger roger, have a good watch!" We snappen er steeds meer van. Af en toe wordt er nog wat diesel uit de bilge gepoetst. Tot nu toe hebben we gelukkig geen kakkerlakken meer gezien.
Daarna is er tijd om alvast in te slaan voor het golftoernooi op Bermuda. Sorry George, er belanden wel wat ballen in de oceaan.
De kindjes zingen 's avonds voor Aquarius. Deze zeegod brengt lieve bootkindjes op de oceaan soms cadeautjes als ze hun flipper zetten. De swingbus is een groot succes. Wel een uitdaging om er samen mee te spelen.
Dinsdagnacht trekt de wind aan. Flink schuin stampen we over de golven. Het leven aan boord is nu vermoeiend; continu schrap zetten en vasthouden. We verbruiken nu nog minder water want de wasbakken lopen niet goed leeg. En de wc spoelt slecht door. Ook slapen is een uitdaging. Alle hoekjes worden uitgeprobeerd, gestut met kussens en slaapzakken.
Woensdagochtend wordt het rustiger. De wind is net westelijk genoeg om hoogte te kunnen winnen richting Bermuda. Opkruisen is niet de beste eigenschap van de Adagio. Halfway maakt Ewoud een uitgebreid ontbijt met eieren en spek. Een deel van de bemanning kiest toch voor yoghurt na dit heftige nachtje. We hebben weer een topstapper getroffen. De eerste dag begon hij met de cursus "Zeilen voor beginners": hoe zet je de zeilen ten opzichte van de wind? etc. De derde dag draaide hij al zelfstandig zijn eerste nachtwacht. Tot onze grote verbazing is hij op de boot, in tegenstelling tot thuis, een echte huisman.
Hij blijkt wel te kunnen koken, wast uit zichzelf af, laat niets slingeren en raakt niets kwijt. Wat de angst voor slechte feedback via deze site al niet teweeg kan brengen! Met dit weer is het prima vol te houden op de Adagio. Er is tijd om vissen te voeren, te lezen en van het zeilen te genieten.
Sommige zeilers vinden het dan zelfs jammer dat er land in zicht komt. Daar kunnen we ons niets bij voorstellen. Hoe lang of kort een tocht ook is, tegen het einde hebben we 't altijd wel een beetje gehad. Vannacht heeft Lisanne in het grote bed geplast. Echt schoon krijg je dat niet midden op de oceaan. We kijken dan ook erg uit naar land in zicht om weer lekker schoon schip te maken.
Even dachten we vrijdagavond voor donker binnen te kunnen zijn, maar helaas. Dus motoren we wat minder en kruisen op. Een prima manier om ervoor te zorgen dat we pas zaterdagochtend Bermuda zien liggen. Dag oceaan, wij gaan na ruim een week lekker weer aan land.
Het marifoon ontvangst is zeer officieel. Alle nummers en papieren kloppen gelukkig. We varen binnen door de "towncut", een prachtig groene vaargeul richting St. George. We ruiken de heerlijk bloemige landgeur van Bermuda en worden extra vrolijk van de gekleurde huisjes. We zijn er!
Veel zeilboten slaan Bermuda over omdat het om is en nogal duur. Door de negatieve verhalen zijn onze verwachtingen laag. We zijn verrast dat het er zo mooi is. We gaan lunchen aan het water en kunnen het gewoon betalen. Het strandje blijkt mee te kunnen in de top 3 mooiste stranden van dit jaar. Hoewel het zeewater wel wat koud is voor deze verwende apen.
De heren genieten een dagje van één van de vele schitterende golfbanen op het eiland, met uitzicht op het strand en de grote oceaan. Het is hier fantastisch!
Paul bleek helaas nog steeds niet voldoende hersteld om de volgende tocht met ons mee te varen. Het zit niet mee, Paulus! Oom Aad kon gelukkig last minute aanmonsteren. Ewoud en Aad houden de werkoverdracht tijdens een dagje "Ontdek Bermuda". Met de ferry gaan we naar Hamilton, waar we onszelf trakteren op een heerlijke italiaanse lunch. Bij het afscheid krijgen we van Ewoud nog een "dubbele windwaarde" en een "mooi weer" kaart voor de volgende tocht. Ook heeft hij een gedicht geschreven dat ons raakt. Een mooie afsluiting van een bijzondere tocht.
Aad blijkt een handige klusser. De motor krijgt een kleine beurt en de zelflozers in de kuip worden ontstopt. De boot is er weer helemaal klaar voor.
We krijgen een schokkend bericht. Peetoom Harry heeft darmkanker. Lisanne zegt verbaasd "Er komt nat uit je ogen!". Mamma's horen niet te huilen. Als we vertellen dat ome Harry erg ziek is, zegt ze heel boos "Waarom?". Dat is ook wat wij ons afvragen. Waarom slaat deze stiekeme rotziekte steeds toe en lijkt het altijd de leukste en liefste mensen te treffen?
We zijn verdrietig en onrustig. Een eind in de richting van Nederland varen lijkt het meest voor de hand te liggen. Maar de weerberichten zijn niet eenduidig, met nogal wat lows hier en daar. Alternatief is zeker nog een week wachten. Als ook de andere nederlandse boten Evolution en Mariele besluiten te vertrekken, is het voor ons duidelijk. We gaan gewoon. De eerste dagen zullen we de weerberichten heel goed in de gaten moeten houden. Het wordt een spannende tocht in meerdere opzichten.