Augustus 2005 - Reïntegratie in Nederland & terugblik
Langzaam dringt tot ons door dat we echt weer in Nederland zijn. De mini havensupermarkt vinden wij al erg goed gesorteerd. Lisanne staat heel hard te juichen bij het De Ruiter-schap: "Wat veel en ze hebben ook paarse!!!" en vraagt verbaasd wat die grote pakken in koeling zijn. Yoghurt zit toch in kleine bakjes? Alles is hier te krijgen en iedereen heeft zoveel, wat een luxe land om te mogen leven.
We belanden meteen in een gezellig druk programma. Annemarie, Ewoud en dochters komen maandagmiddag nog even langs en brengen eten mee. Er wordt goed voor ons gezorgd. Onverwachts staan Madelon, Rob, Wienke en Refke 's avonds op de steiger om ons te verwelkomen. Wat een verrassing, compleet met borrelpakket en wijntjes. Heerlijk weer een ouderwets avondje onzin!
Het laatste nachtje met z'n vieren aan boord... We genieten 's ochtends extra van de stoeipartij in het grote bed en ontbijten in de zonnige kuip. En dan halen opa en oma de kindjes op voor een logeerpartij. De komende dagen gaan wij de boot opknappen, voordat we haar weer overdragen aan de familie Moll.
Onze eerste echte afspraak is een etentje bij Rik-Jan en Riëlla. Dit zijn we helemaal niet meer gewend, we hebben niet eens een agenda. Heel trots arriveren we precies op tijd. Voor het eerst weer auto rijden na 13 maanden is even wennen voor Hilda.
Woensdag brengen we de eerste spullen naar ons huis in Utrecht. We moeten echt even denken hoe we moeten rijden, de hersenverweking heeft ernstig toegeslagen.
Op "ons plein" het Ledig Erf zitten inmiddels 3 leuke café restaurants met terras en er is zelfs een bios! We hebben voor het eerst weer continu toegang tot internet. Heerlijk om onbeperkt te kunnen surfen, we krijgen veel lieve welkomstmails. Ook de eerste vacatures komen voorbij. Maar de eerste prioriteit is de Adagio netjes afleveren, ons huis opknappen en weer inrichten. Dat dat laatste misschien wel gevaarlijker is dan ons vorige avontuur blijkt als Hilda in de convectorput valt. Gelukkig blijft het bij een gekneusde pols.
Het is heerlijk weer waardoor we het vakantiegevoel lekker nog even vasthouden. Donderdag staat in het teken van de grote schoonmaak van de boot. Al poetsend nemen we stukje bij beetje afscheid van ons varende huis. Als 's avonds Sidney en Xandra komen blinkt de Adagio aan alle kanten en hebben we er vrede mee dat wij van boord gaan. Ze brengen bloemen en champagne voor ons mee (komen ze nog wel eens ergens zonder?). Onder het genot van een lekker-even-weg diner (spaanse tapa's, caribische vis en een lange-oversteek-toetje) praten we na over de reis. Extra leuk omdat zij hetzelfde hebben gedaan met dezelfde boot. De avond vliegt voorbij. De oficiële overdracht vindt plaats door het omhangen van de sjieke Adagio ketting bij de nieuwe-oude schippers.
Gelukkig mogen we nog één nachtje aan boord slapen. Lekker rozig van een erg gezellige avond vallen we in slaap. En dan slepen we onze laatste rotzooi van boord, schrijven ontroerd een welkomstbriefje voor de nieuwe bewoners en stappen in de auto. Op weg naar ons nieuwe leven!!!
Deze reis is één van de beste beslissingen geweest die we ooit genomen hebben. Eerst maandenlang dromen en plannen maken, zonder te geloven dat we het ooit zouden doen. De definitieve beslissing het wel echt te gaan doen gaf ons vleugels. Daarna volgde een hele leuke, drukke periode waarin we oneindig veel energie hadden om alles te regelen. De voorpret was al een feest en de reis zelf moest nog beginnen!
Gespannen en onzeker gingen we weg. Wat gaat dit jaar ons brengen? De angst om dierbaren te verliezen als we ver weg of lang op zee zouden zijn. Aan welke risico's stellen we onszelf, maar vooral onze kinderen bloot door dit avontuur aan te gaan? Niemand om de schuld te geven als het tegen zit, hier hebben we zelf voor gekozen. Diepe dalen, gelukkig gecompenseerd door veel meer erg hoge pieken. Maar ook het besef dat je zelfs tijdens deze paradijselijke reis je geluk zelf moet weten te pakken.
Samen (over)leven, samen reizen, samen "ontdek je plekje" en samen klussen. Samen 24 uur per dag en 7 dagen per week. En bovenal samen met onze allerliefste kindjes.
We zijn al die tijd heel erg gelukkig geweest met en op de Adagio. We hadden het ons niet beter kunnen wensen en kijken terug op een geweldige tijd. We zijn een sterk team gebleken; saamhorig en evenwichtig met vooral veel lol en gezelligheid. De reis bracht ons nieuwe vrienden en zelfs ook een nog betere band met "oude" vrienden en familie. Omdat ze meeleefden, ons op de proef stelden, stimuleerden, steunden, een stuk meezeilden, op bezoek kwamen of er nu weer voor ons zijn in Nederland.
Deze reis heeft ons zo ontzettend veel goeds gebracht, daar zullen we nog lang van nagenieten. Ook geeft het energie om ons nieuwe leven in Nederland in te vullen. Het dwingt ons opnieuw keuzes te maken en kansen te grijpen. We weten nu dat dromen werkelijkheid kunnen worden!
Dit hele plan was onuitvoerbaar geweest als we geen hulp hadden gehad van al die lieve familieleden en vriend(inn)en. We bedanken in het bijzonder:
De liefste (o)pa's en (o)ma's van de hele wereld voor de enorme steun en het meeleven bij het uitvoeren van ons plan, jullie eigen belangen dapper wegcijferend. Het oppassen op de kindjes als wij weer eens druk waren met de voorbereidingen of met de reïntegratie nu. Mama Ria voor het naaien van de mooie bankhoezen, gordijnen en verduistering. Papa Hans voor het regelen van doktersspullen en liters zonnebrand. Papa Rob voor zijn rol als huisbaas.
Sidney & Xandra voor het ongelofelijke vertrouwen ons met de Adagio op pad te laten gaan. De dagelijkse weeranalyses tijdens lange tochten, het achterwege laten van goed bedoelde adviezen en de perfect gedoseerde oprechte betrokkenheid.
Marcel Knijnenburg onze remote huisarts en zijn lieftallige assistente Corine.
Marjon Putmans voor het regelen van onze medicijnvoorraad tegen dumpprijzen.
André de Vos voor de briljante autostoeltjes met tafel en de fietsstoelconstructie. En niet te vergeten de handige bekerhouder en prachtige Adagio kettingen.
Carolien Oor voor het spelen van postbode en ambassadeur Utrecht op peuterspeelzaal- en scholengebied. En Bas2 Ambachtsheer voor zijn rol als voorzitter van de huiscontrolecommissie en het antikraakbeleid.
Rob en Madelon van Dijck voor het heen en weer slepen van het loodzware grootzeil naar St.Maarten en terug.
Simone Valk voor de stoomcursus "Hoe bouw ik een website?" en de helpdesk-begeleiding daarna.
Zus Annemarie, Nuun, Anne, Erik en Harmen voor het direct SMS-en of mailen van belangrijke en onbelangrijke nederlandse nieuwtjes en de laatste roddels.
Ingrid Moesman voor de professionele adviezen en operationele bijstand op verzekeringsgebied.
Alle bezoekers en opstappers voor de flexibiliteit, hulp en onvergetelijke gezelligheid.
Zonder jullie was dit avontuur niet zo compleet geweest. Bedankt!!!