September - Portugal
Vlak voor ons vertrek naar Portugal werden we in Bayona van het strand gestuurd en mochten we de boot niet meer op van een paar (zeer autoritaire) autoriteiten, ook liep er verdacht veel pers rond. Bleek dat er een ETA bom(metje) ontploft was in de andere haven en de kust letterlijk nog niet veilig was. Op zo'n moment kun je niets anders doen dan goed en heel lang te gaan lunchen, daarna vonden we de Adagio gelukkig ongeschonden terug.
Van Bayona zijn we naar Povóa da Varzim gevaren met af en toe een SMSje vanaf de kant: "we zien jullie!" want opa en oma Kornman reden mee en stonden ons op te wachten op de steiger.
Vanuit Povóa da Varzim zijn we met de auto naar Porto gegaan; lunch aan de rivier de Duoro, met de taxi langs de kathedraal, meteen door naar een rondleiding bij een port huis met proeverij. Daarna bijkomen in ligstoelen aan de Duoro. In een paar uur hadden we een hele goede indruk van Porto, wat naar meer smaakte. Gelukkig is port overal te krijgen.
Opa Hans en oma Ria vertrokken vanuit het winderige Povóa da Varzim helaas weer richting Nederland na een supergezellige auto/bootvakantie. Wij gingen verder zuidwaarts naar Nazaré. Voor 't eerst zonder opstappers een nacht door. We hadden stabiele wind uit het noorden en weinig andere boten waardoor het wachthouden 's nachts lekker rustig was. Lisanne en Sem heerlijk in dromenland en zelf onder de sterrenhemel met MP3 speler en een boek. De enige stoorzender was een gek op kanaal 16 die continu kreunde "Mariooooohh, gonna get you ....redrum ...redrum.". Om 14.00 uur de volgende dag kwamen we aan in Nazaré waar voor de minisupermarkt geBBQt werd. Ze hadden nog wel een paar heerlijke vleesspiesjes voor ons over. Soms kun je gelukkig zijn om heel kleine dingen,
Met de bus zijn we de volgende dag naar het dorp Nazaré gegaan, wat een erg leuk vakantieoord is, met een prachtig strand, leuke restaurantjes en een grote markt met veel fruit en vis.
Natuurlijk moesten we naar het circus naast de haven, waar de nederlands sprekende Ciro Cardinali (zoon van dé Roberto Cardinali) directeur is en het koningsnummer met de leeuwen opvoert. Hij vertelde ons net gebeten te zijn door de leeuw en over alle perikelen met de diverse artiesten. Een zware baan, we besluiten na deze reis geen circusdirecteur te willen worden
Na Nazaré volgt een kort tochtje langs Ilja Berlenga naar Peniche; we hadden heerlijk weer maar weinig wind, dus motoren maar. Bij aankomst komt er meteen een zeer strenge portugese douanebeambte aan boord. Lisanne wijst hem trots op haar volle pot in de kuip ("nee, we hebben niets aan te geven"). De nachtwaker herkent de Adagio "Good boat, yes, here before, Adagio, yes, few years ago, good boat Holland.". Hier hebben onze voorgangers zich in ieder geval niet misdragen.
De volgende dag door naar Cascais. Hilda vaart de boot professioneel de haven uit. Er is weer weinig wind dus het eerste deel op de motor, maar de laatste paar uur gaat het heerlijk voor de wind. Een kadootje was dat 7 dolfijnen een kwartier lang rondom onze boot dartelden.
Onderweg zijn de vissers en hun visnetten vaak een zorg. Vooral als je op de motor vaart wil je niet dat er een touw in de schroef komt. In de buurt van de kust moeten we voortdurend goed opletten. De netten zijn alleen te herkennen aan kleine 'vlaggetjes'. Hieronder een paar voorbeelden. En deze zijn nog goed zichtbaar, want die hebben we gezien.
Aan deze vlaggetjes zit een lijn die op de zeebodem ligt met manden met aas. De krabben en kreeften moeten daar dan inkruipen, zodat ze klem komen te zitten en hun toekomst duidelijk is.
Cascais heeft een moderne haven met veel restaurantjes die we meteen uitproberen met Jan Kees, Geertje Marije en Floris (3) van de Little Sarah en Willem, die solo zeilt.
Dan is het tijd voor een korte vakantie in Nederland: Carolien & Xeno trouwen, oma Loos wordt 90, Erine is jarig, pappa en mamma de Lijster zijn bijna jarig, Sem krijgt een prik. Kunnen we meteen naar de tandarts, familie, vriend(innet)jes, de Contest werf, etc. etc.
Dat was een gezellig druk programma vol hoogtepunten. Opvallend hoe snel je in Nederland weer van hot naar her rijdt en tijd tekort komt. We gaan doodmoe terug en zijn ernstig toe aan vakantie.
We laten daarom de boodschappen maar brengen (gratis).
We bezoeken Lissabon met de trein, een primeur voor Lisanne en Sem. Wat een leuke stad; we genieten van "het mooiste uitzicht", hebben heel veel gelopen (grotendeels met kind op onze nek), lekker gegeten en diverse terrasjes uitgeprobeerd. We besluiten deze stad ooit nog eens uitgebreider te bezoeken, zonder peuters van ieder 12 kg die niet (al te lang) kunnen lopen en (nog?) beperkt geinteresseerd zijn in wat zo'n stad te bieden heeft.
En dan wederom een nachtje door naar Lagos. Tijdens de nachtwacht gaan we naar de laatste voorstelling van Hans Teeuwen (op de discman). Het is wat lastig slapen als er iemand zit te lachen in de kuip. Verder liet "Mariooooh" zich helaas weer horen en kregen we even bezoek van een vissersboot die wel erg dichtbij kwam. O jee, wat zijn ze van plan? Joviaal zwaaien dus maar. Ze zwaaiden vrolijk terug en voeren gewoon door, ondertussen hun vlaggetjes 20 meter naast onze koers uitwerpend. Kennelijk hadden we beiden besloten deze koers te varen in de verder lege zee en daar niet vanaf te wijken.
Goed dat we in Cascais de lengte van onze ankerketting hadden gemerkt, zodat we in Lagos eindelijk voor 't eerst en heel soepel voor anker konden. Guido, je champagne heeft gesmaakt!
.
De Pooh (jawel, die 60 voeter voor de prijs van 40) van Henny en Hanneke lag ook voor anker. Dochter Channah (4) bleek net zo'n fan van K3 te zijn als Lisanne. Dankzij de dinghy service werd er afwisselend op de Adagio en de Pooh gedanst.
Na een paar dagen anker- en strandleven stond er wat te veel deining en zijn we de haven in gegaan.
Nuun stuurt ons een SMS-je dat André Hazes net is overleden. Goeie vrienden weten wat belangrijk nieuws is. We drinken ons verdriet weg samen met de andere nederlandse boten en er wordt gevochten om de schaarse nederlandse kranten.
In Lagos hadden we het erg naar ons zin. We hadden leuke buren: Armand en Sylvia met zoontje Melle (3). De Nelson lag ook in de haven en de Pooh lag buiten voor anker. Toch gaat het dan weer kriebelen om verder te gaan, zeker als er zich een goed weer 'window' aandient. Voor het eerst een echt afscheid bij vertrek. We worden uitgebreid uitgezwaaid door de achterblijvers en met gemengde gevoelens gaan we de zee weer op.