October - Madeira & Canarische eilanden

In Porto Santo hebben we eindelijk zeewater op zwemtemperatuur. Lisanne en Sem genieten volop in de golven en zo'n grote zandbak. Na een toeristische bustoer over het eiland weten we dat er verder niets te beleven valt en het gebrek aan opties maakt het eiland erg relaxt. Er was een gezellig happy hour, waar de 5 nederlandse boten graag aan meededen: Pooh, Evolution, Gangmaker en Gaia. Natuurlijk heeft ook de Adagio in Porto Santo, net als een hond die zijn plasje achterlaat, een muurschildering achtergelaten.

Van Porto Santo zijn we 's nachts naar Calheta op Madeira gegaan. We voeren weg tijdens een prachtige zonsondergang, terwijl onze 2 handenbindertjes lekker in bed lagen.

De haven van Calheta was net 2 weken open, dus het stond nog niet in de pilots. We vonden het en het bleek een perfect plekje. Met een huurauto zijn we naar Funchal gegaan waar we weer de toerist uitgehangen hebben: met kabelbaan naar boven en met slee heel hard terug naar beneden (toch een beetje La Norma dit jaar).

Eigenlijk veel te snel zorgen de weersvoorspellingen ervoor dat we weer vertrekken richting de Canarische Eilanden. Hierdoor moesten we helaas ook afscheid nemen van de Pooh, die we pas weer zien in het caribisch gebied. Een tocht van 2 nachtjes met de juiste wind is inmiddels bijna een eitje voor ons. Het enige stresspunt was het Navtex bericht dat er een dode walvis ronddreef.....

We waren er tijdens de nachtwacht onbewust behoorlijk druk mee. Later beseften we pas dat het een gebied groter dan Nederland betrof, dus de kans erop te varen was wel heel erg klein.

La Gomera is een prettig niets aan de hand eiland met het dorpje, strand en zwembad pal naast de haven. In het midden van het eiland ligt een prachtig natuurreservaat dat we wederom met huurauto (stoere Skoda) verkend hebben.

De haven is heel gemoedelijk; veel geklets met de buren. Ben Hoekendijk komt gezellig borrelen en signeert meteen het boek dat we van hem hebben over de zuidkust van Engeland. Van hieruit vertrekken veel boten naar de Kaapverdische eilanden, zoals onze achterburen de Angelica van At en Dia. Grappig fenomeen is dat de achterblijvende boten hard toeteren als er een boot uitvaart.

In La Gomera krijgen we een heel verdrietig bericht. De moeder van schoonzus Jolanda is overleden. Het voelt dan heel rot om zo ver weg te zijn. Papa en mama van der Linden kwamen 6 juni als verrassing naar onze afscheidsborrel. Stralend wenste ze ons een hele goede reis. Daarvoor zijn we nu dubbel dankbaar.

Voor vertrek naar Tenerife gaf het weerbericht aan dat er heel weinig wind zou zijn. We kregen echter de 'acceleration zone' (gebied waar zomaar 20 knopen extra wind kan staan) stevig om onze oren. Bijna waren we uitgeweken naar Gran Canaria, maar de Adagio bokste tegen golven en wind in en bracht ons toch naar Santa Cruz. Gelukkig maar, want daar kwamen Rob en Heleen naartoe om een weekje door hun kleinkinderen bezig gehouden te worden.

Na de rustige eilandjes was de stad Santa Cruz een leuke afwisseling. 's Morgens werden we opgehaald door taxibedrijf Rob & Heleen, die ons iedere dag naar een andere dagactiviteit brachten: strand, zwembad bij hun hotel of aquapark in de stad en 's avonds lekker tapa's. Bas vond een uitdagend bijbaantje in dierenpark Loro Parque...

...en het publiek was zwaar onder de indruk.

Na een week zijn kleinkinderen en opa en oma gevloerd en nemen we weer afscheid.

We zijn alweer 5 maanden weg. De tijd vliegt voorbij. Geloof het of niet, we hebben het gewoon hartstikke druk tijdens deze doevakantie. Het management van onze 2 schatjes, zonder crèche, opa's, oma's en oppasnichtjes. En alles kost net iets meer tijd: boodschappen doen zonder auto, afwassen zonder machine, schoonmaken zonder hulp Mie en wassen zonder droger. Op een boot is verder niets vanzelfsprekend. Water vul je zelf bij met een slang. Electriciteit heb je alleen als je de stroomdraad uitlegt of regelmatig de generator laat draaien.

Ook de boot vraagt aandacht. Er is altijd wel wat onderhoud te doen. Soms voelen we ons bijna schuldig als we een dag helemaal niets doen. Ook in dit leven komt het er op aan om er zelf een feestje van te maken. Een goede truc is te doen alsof vandaag de laatste dag is van de reis, dan ga je vanzelf heel hard genieten. En dat doen we dus gewoon!

Inmiddels komt ook de oversteek naar het caribische gebied dichterbij. In Las Palmas op Gran Canaria zal de Adagio crew zich voorbereiden op dit lange traject. Paul en Betty komen anderhalve week voor vertrek aan boord. Last minute wordt besloten of alleen Betty met ons meegaat (het kan raar lopen) en of Paul er ook bij zal zijn. Dat hangt ervan af in hoeverre Paul dan hersteld is van de hersenschudding die hij 3 maanden geleden heeft opgelopen. Nog even afwachten dus wat het wordt. De boodschappenlijst is lang en er moet nog een beetje geklust worden. We zullen Sinterklaas vragen dit jaar onze cadeaus af te leveren op deze zeilboot, het zal ook voor Lisanne en Sem een hele belevenis worden. Eerst gaan we nog lekker genieten van de Canarische Eilanden en Lisanne's verjaardagsfuif op 15 november!