De nachtelijke tocht van Barbuda naar St. Maarten gaan we heerlijk voor de wind de goede kant op. We hebben het grootzeil zonder zeillatten deels gereefd om klapperen tegen te gaan. Als we St. Maarten naderen roept de Nelson over de marifoon de Aeolus en de Vrijgezeilig op bij de haveningang. Iedereen komt tegelijk aan. Na een middagje lobbyen (we zijn 't nog niet verleerd) hebben we allemaal een perfecte plek in de overvolle Simpson Bay Marina. Een prima uitvalsbasis voor de Heineken regatta.
De dagen daarna staan voor Bas in het teken van voorbereiden en trainen voor de regatta met de Vrijgezeilig, een J109 van Michel uit Italië, die we kennen van de ARC. Een deel van de crew wordt ingevlogen uit Amsterdam: tandarts Rob, Londen: tandarts Jan, ook ARC, Italië: beachboy Ruud en Yvonne, vrouw van Michel. Het andere deel is met eigen boot gekomen: Jeroen van de Nelson, Kay van de Vrijheid en Bas d'Adagio. Een serieus team dat er helemaal voor gaat, zowel tijdens de wedstrijd als erna.
Met nieuwe zeilen, waarmee recht tegen de wind in gezeild kan worden en een stuurman die naar eigen zeggen 'gemaakt is om te starten' maakt de Vrijgezeilig een goede kans. Ze is dan ook voortdurend voor in het veld te vinden en eindigt, ondanks het zeer lichte weer, net naast het podium: 4de! Toch niet slecht.
De rest van de Adagio crew geniet mee van het luxe appartement dat Melanie gehuurd heeft met uitzicht over het wedstrijdveld. 's Avonds is er een oppasschema zodat iedereen wat van het nachtleven meepikt, waaronder een feest met Jimmy Cliff. Een zeer vermoeiend programma, waarbij flink wat hersencellen verspeeld worden. De regatta wordt passend afgesloten bij de Sunset Beach Bar, onze officiële bestemming: "We zijn er nu echt!".
Om te herstellen gaan we een dagje kuren in villa Arpeggio: zwembad, jaccuzi, heerlijke hotello happen en een BBQ van hoog culinair niveau. Het lijkt de Living wel.
Het bevalt prima in de Simpson Bay lagoon. In plané met de dinghy (type Ferrari) door de havens en onder de bruggen door. Heerlijk! Alles is dichtbij: restaurants, barretjes en twee enorme watersportzaken. Overal dinghy docks en megajachten.
Hier ontmoeten we ook eindelijk Batje en Laus van de Batje B. de gezellige "hulp opa en oma" van de familie Moll. We krijgen kinderkleertjes en knuffels die eigenlijk voor de arme negertjes bedoeld waren (zien Lisanne en Sem er zo verwaarloosd uit?) en deze ervaren reizigers hebben diverse gouden tips voor ons.
Rob en Madelon arriveren een tikkie bleek en moe op St.Maarten. Hoera, ze hebben het loodzware grootzeil meegenomen!
We varen naar het hotel met prachtig strand in Anse Marcel, een prima basis voor een gezellige uitrustvakantie. Maar lukt dat wel? We pikken de verjaardag van Dennis en Loenie mee en gaan een dagje touren met de jeep.
We moeten hard werken op het strand en Rob geeft de workshop "stoer bier drinken". Ondertussen maakt Madelon het contract rond voor haar nieuwe baan. Daarna wordt het gelukkig toch nog echt vakantie.
De Adagio gaat met een korte tussenstop in Marigot Bay terug naar Simpson Bay lagoon waar ze een paar dagen uit het water gaat. Onderweg ontdekken we een lek: een koelwaterslang van de motor heeft het begeven. Onder de vloer hebben we onze eigen privé lagoon. Dat de boot uit het water gaat is opeens een erg veilig gevoel. We worden geholpen door onze shore managers Dennis en Leonie.
Het zware werk besteden we maar weer uit: Rasta Talbert schuurt en doet de antifouling erop, zou hij het warm hebben met zijn wollen muts?
Bas wordt aangestoken door het klusvirus op de werf: koelwaterslang vervangen, beurt generator, ankerpen hersteld, waterlijn bijgeverfd. Hilda bezoekt met de kindjes en Rob en Madelon verschillende leuke strandjes. Ook gaan we met z'n allen nog een dagje naar de Bliss en de Sunset Beach Bar, waardoor we zo min mogelijk tijd doorbrengen op onze ongezellige "camping".
Het is spannend als de boot het water in gaat. Zijn we weer waterdicht? Werkt de generator? Aan het einde van de dag zijn we tevreden. Zelfs de boegschroef doet het weer, die was volledig dichtgegroeid. Lisanne en Sem, die bijna ontploffen na de warme dagen op een stoffige scheepswerf, koelen lekker af in het zwembadje van Jimbo's, terwijl wij genieten van een welverdiende piña colada.
De laatste vakantiedag van de familie van Dijck brengen we door op het idyllische mini eiland Pinel. Tijdens de heerlijke lunch toasten we op de toekomst.
We brengen een middagje door op het vliegveld. We zwaaien Rob en Madelon helaas alweer uit, samen met het andere grootzeil, dat ze heel lief weer mee retour nemen. En we halen Melanie en Kay op. De boot ligt inmiddels in Great Bay voor het Holland House Hotel in Phillipsburg waar ons bezoek de eerste dagen acclimatiseert voordat ze aanmonsteren. De eerste ochtend komt Kay aanzwemmen met 2 paaseieren.
Lisanne en Sem zijn meteen weg van deze paashaas. De volgende dag is er een echte Artemis activiteit: een lekker stranddagje met BBQ bij dispuutsgenootje Mireille en Jonathan, die in een soort Melrose Place op St.Maarten wonen. De "Canadian Jonathan dip in grote ovenschaal" zal nog vaak geserveerd worden op de Adagio.
Hilda's verjaardag staat in het teken van Pasen en start met eieren verven en zoeken op het strand.
Er wordt zelfs een echte paasboom ingevlogen vanuit Nederland. Lisanne is er helemaal weg van: "Mag ik 'm nog één keer een kusje geven?".
Karin was ook jarig en we gaan helaas afscheid nemen van de Nelson die weer naar het zuiden vertrekt. Reden genoeg voor een feestje bij Taloulah Mango's.
Mel en Kay blijken hardwerkende matrozen. De dinghy aangroei wordt er met veel enthousiasme afgeschrobt en er wordt heerlijk gekookt door Kay (alias Lonny). Op dit eiland is weer echt alles te krijgen. Limbo Lonny serveert zelfs gebakken bloedworst. Hilda's verjaardag heeft (naast een hippe zonnebril) een blender opgeleverd, waarmee gezonde fruitshakes en stevige cocktails gemixt worden. De matrozen leiden ook nog een ochtend de mini club, zodat de schippers in noodtempo groot kunnen inslaan. Ondanks al deze activiteiten wordt er erg veel gerelaxt en gelezen door de hele bemanning.
Vol zelfvertrouwen koopt Kay een superscherp Gerber mes met een toepasselijke handleiding: "In a world that has gone soft, there are exceptions. There are people like you who still fish and hunt like your father did." Gelukkig heeft hij meteen beet op weg naar St. Barts. Onze stoere visser is even uit balans als we de gigantische kingfish met z'n 3-en aan dek worstelen, maar herstelt zich snel en fileert 'm koelbloedig zodra we in de lekker-niets-doen-baai Colombier het anker laten vallen.
Na een paar heerlijk lege dagen (met 2x verse vis op het menu) varen we naar Gustavia waar de St. Barts Bucket net blijkt te starten. Dit is een race voor > 90 ft jachten, zoals de Mirabella V en de Athena. De Adagio voelt opeens als een optimistje in deze omgeving.
We vinden met moeite een ankerplaats, zodat we lekker kunnen lunchen en shoppen in dit mondaine oord. Daar het een nogal hobbelig plekje is besluiten we daarna toch maar te verkassen naar Ile Fourchue, een klein eilandje verderop waar we door een dolfijn verwelkomd worden. We slapen heerlijk in deze baai met uitzicht op een soort maanlandschap.
Uitgerust varen we richting Oyster Pond. Lekker om weer eens in de haven te liggen. De matige horeca (m.u.v. het live lobster & music buffet) wordt gecompenseerd door een prachtig zwembad met zeezicht en een mini-dierentuin met (een beetje zielige) papegaai, toekan, schildpadden, haaien en een aap.
Ons volgende mooie tochtje gaat langs Pinel en eindigt in Grand Case. Hier vinden we de ideale strandtent. Overdag een lekkere lunch, bergen speelgoed en strandbedjes met dikke matrassen. Aan het einde van de middag lekkere muziek, lounge stoelen en cocktails per liter. 's Avonds gaan we met de portofoon uit eten aan de steiger en genieten weer eens van de goede franse keuken. Kay is helemaal blij als er ook nog een caribische carnavalsoptocht voorbij komt.
Na een paar dagen gaan we door naar Marigot, want daar is "iedereen". Op de Pooh wordt gezellig geborreld met o.a. de Arpeggio, de Eclipse en de Hopibon. Bas wordt door de tandarts onder handen genomen. Een afgebroken kies wordt provisorisch gerepareerd, we zijn niet lang genoeg op één plek voor een kroon. Het voorschrift is eten als een VIP en maar hopen dat het goed gaat totdat we weer in Nederland zijn.
De kindjes krijgen een brief van de prinses waarin ze uitgenodigd worden om naar haar kasteel op de berg te komen in prinsessekleren.
Na een flinke klim blijkt dat ze helaas niet thuis is, maar wel snoepzakjes verstopt heeft. Het geheim is dat Tessa, Channah, Nadieh, Puck, Lotte en Lisanne eigenlijk zelf prinsesjes zijn. En Sem een prinsje, maar dat boeit 'm niet zo. Ze krijgen prinsessestafjes en kroontjes en gaan stralend terug naar de boot.
Er wordt een middagje geshopt en we sluiten af met een heerlijk dagje Bliss, waar we na een toplunch uitbuiken bij het zwembad/strandje. 's Avonds een Angus burger en live reggae bij de Sunset Beach Bar. Erg vrolijk stappen we in de taxi terug naar de boot.
En dan wordt deze gezellige woongroep helaas opgeheven omdat een deel van de bemanning na 2 weken weer aan de slag moet...
De rest van de crew maakt zich klaar voor een nachtelijke tocht richting de British Virgin Islands. We weten eigenlijk niet precies waarom, maar St.Maarten beviel ons erg goed. We nemen gelukkig weer een heleboel mooie herinneringen met ons mee.